Test mnicha

Mnichy miały przejść test bojowy nad Sekwaną. Plan pokrzyżowały obfite deszcze. Sandały nie wyściubiły zatem nosa z walizki. Test bojowy został ostatecznie przeprowadzony w zakamarkach Gór Świętokrzyskich. Warunki i walory biegowe są tutaj wyśmienite. Bo lasy i pagórki, bo szuter i piach, bo wysiłkowe podbiegi i zbiegi. Trasę testową wydłużyłem do 15 kilometrów, a dodatkową trudność sprawiła sama pogoda, przez którą mniej więcej od połowy odcinka biegłem w deszczu i po mokrej nawierzchni.

Co na to Mnichy? Jak na mój gust, sprawiły się rewelacyjnie! Nieco problemów miałem jedynie na samym początku, bo zbyt lekko ściągnąłem paski mocujące. Rozwinę ten wątek w dalszej części. W Mnichach można spokojnie maszerować, truchtać, biec, a nawet przechodzić z biegu w ostry sprint. W każdej z tych form ruchu Mnichy spełniły moje oczekiwania. 

 

W Mnichach zastosowano podeszwę Vibram. Nie było z nią najmniejszego problemu i sprawdzała się dobrze na każdym podłożu. Jest cieniutka – biegłem w Mnichach 10mm – co kilka razy odczułem na bardziej kamienistych odcinkach drogi. Na stopie wyczujemy wszystko co twardsze i co mocniej odstaje. Trzeba po prostu patrzeć pod nogi! :) 

 

Do biegu nie przygotowałem żadnych skarpet. Tylko goła stopa i sandał. Podeszwa Mnichów znakomicie utrzymuje stopę w jednej pozycji. Stopy odrobinę „wyjeżdżały” z sandałów jedynie przy zbiegu z pagórków lub przy wyhamowaniu ze sprintu. Po krótkim rozeznaniu okazało się jednak, że to wcale nie wina Mnichów. Paski mocujące i podeszwa były OK. Po prostu ściągnąłem paski mocujące zbyt lekko. Na to należy zwrócić uwagę przed biegiem. Jeśli dobrze ściągniemy paski mocujące, stopa nie ma prawa wysunąć się z sandału. 

 

Podeszwa jest cienka i przez co również elastyczna, ale nie wpływa to na komfort marszu czy biegu. Podeszwa nie odgina się, a w każdym razie ani razu nie zbierałem nią żwiru lub piachu przy zbyt niskim podniesieniu stopy. Co więcej, na całym odcinku 15 kilometrów ani jeden raz nie musiałem dłubać w paluchach, żeby wyciągnąć jakąś grudkę, patyk czy inne drobiny. A jak wiecie te potrafią uwierać i zaburzyć dobry trening. 

Deszcz nie wpłynął na jakość biegu. Miałem mokro w Mnichach, ale biegło się tak samo jak przy słonecznej pogodzie. 

 

Pasy znakomicie opinają palce, śródstopie i kostkę. Bardzo szybko zapomniałem, że biegnę nie w butach a jedynie w sandałach. Nic nie uwierało, nie przycierało, nic nie wpadało pomiędzy palce i stopę. Stopa nie przesuwała się na boki. 

 

Warto zwrócić uwagę na fakt, że nawet przy większych obciążeniach jak w przypadku sprintu albo przy zmianie ustawienia stopy, jak przy podbiegach i zbiegach, paski mocujące nie poluzowały się. 

 

Reasumując, Mnichy to świetna alternatywa zarówno dla tych z Was co myślą o spacerze po Polach Mokotowskich lub wyjściu na letnie Koncerty Chopinowskie do Łazienek Królewskich, jak i dla tych, co pragną urozmaicić swój trening podbiegiem po Idzikowskiego, Dolnej, Agrykoli czy Belwederskiej lub po prostu przebiec sobie np. z Ochoty na Most Świętokrzyski albo Starówkę. 10-15 kilometrów spokojnie w Mnichach przemaszerujecie bądź przebiegniecie. 

 

Mnichy są wygodne i co ważne, również ultra lekkie i nie zajmują wiele miejsca. Dlatego już wiem, że sprawdzą się przy długim marszu/trekkingu, na który już wkrótce wybiorą się razem ze mną. Zwiedzanie Polski w Mnichach będzie przyjemnością! :)