Alkohol szkodzi zdrowiu!

Niniejszy post w żadnym wypadku nie jest zachętą do testowania taniego alkoholu w różnych zakątkach świata, jak również nie jest zachętą do spożywania alkoholu w ogóle. Nie zmienia to jednak faktu, że półka z alkoholami w lokalnym sklepie to również jakiś obraz tego kawałka dalekiego świata. A my lubimy odkrywać świat w jego wszystkich obliczach :) Z owego zainteresowania światem powstał ranking interesujących i super tanich trunków, które można znaleźć – czasem przy odrobinie własnej inicjatywy i ruszeniu wyobraźnią – w krajach, do których zajrzeliśmy. Ranking z pewnością nie wyczerpuje wszystkich alternatyw taniego alkoholu. Skupiamy się na tym, co sami zdobyliśmy i przetestowaliśmy. Czasem piwko, czasem coś mocniejszego. Z rankingu wyłączamy Mongolię i Bangladesz, bo jeśli już coś tam piliśmy, to było to piwo. Wyłączamy też Rosję, gdyż zaskakująco dla nas, na rosyjskim etapie azjatyckiej przygody tym razem przez cały miesiąc piliśmy głównie czaj :)

Arak z balijskiej mety

Niekwestionowanym mistrzem naszej azjatyckiej przygody jest Lao Lao, czyli laotański samogonik (40%-50%), dostępny w sklepach lokalnych w butelkach plastykowych za jedyne 5000 rieli (ok. 2 PLN). Lao Lao spotkaliśmy w wielu miejscach. Zawsze sprzedawano je w butelkach 0,5l, a zamiast etykiety doklejono karteczkę z kontaktem do kogoś, kto pędził ów trunek. Znakomite na ciepło i z lodówki! Znajdziecie zwykłe Lao Lao lub wersję herbal.

Pierwsze spotkanie z Lao Lao

Zaraz za Lao Lao stawiamy chińską wódkę ryżową. Były różne, ale najbardziej zapadła nam w pamięci Bomba (w smaku coś jakby anyżkowa), którą znaleźliśmy już niedaleko Laosu, w mieście Jinghong. 100g Bomby kosztowało nas ok 1,5 PLN i w cenie otrzymaliśmy 53% substancji wykręcającej ryja, że hej.

Mekong z widokiem na bombę

Rajem tanich wódeczek jest dla nas Azja Centralna, przy czym nie byliśmy we wszystkich krajach regionu, więc skupiamy się na doświadczeniach z Kazachstanu, Tadżykistanu i Kirgistanu, gdzie dostaniemy fajne wódeczki i koniaki w cenie 5 PLN za butelkę 0,5l. Marki są przeróżne a niektóre z nich to produkcja rosyjska – wódki: Kristall, Ałtyn; koniaki Calvados, Biały Łabądź, Staraya Krepost, Gayhun, Bishkek, Tajikistan. Z koniaków najwyżej oceniliśmy te tadżyckie (większość z nich ma w smaku nutkę karmelu i czekolady), chociaż kirgiskie czy kazachskie też są niczego sobie i doskonale sprawdzały się w mroźne dni i przy zimowym krajobrazie za oknem. Ciekawym wynalazkiem, choć wykręca buźkę, jest również tadżycki arak Tajik. Ale musieliśmy za niego płacić odrobinę więcej, bo aż 7 PLN za butlę 0,5l.

Arak tadżycki

Producenci alkoholi rozpieszczali nas w zasadzie w większości krajów Azji Południowo-Wschodniej, gdzie fajną butelkę 0,5l można znaleźć w przedziale 5 PLN – 10 PLN. Oprócz naszego laotańskiego mistrza Lao Lao, wspomnienia najtańszych procentów łączymy z Wietnamem, Birmą i Filipinami. W tych ostatnich wódka z trzciny cukrowej Ginebra St. Miguel 38% w zgrabnej butelce 250ml to koszt rzędu 2,5 PLN. W Wietnamie i Kambodży głowę zaprzątał nam rum Mekong, dostępny po około 6 PLN za butlę litrową.

Naszym zdaniem najtańsze alko w Bangkoku. Orzeł biały daje radę!

Filipińskie smaki

Albo takie smaczki. Też Filipiny.

Wbrew pozorom w krajach muzułmańskich jak Malezja czy Indonezja też nie było źle. Na Borneo trafiliśmy fajny arrack putih Long House – buteleczka 0,57l w cenie 9,9 PLN (ale jedynie 30%). Malezja to też dwie słynne wyspy bezcłowe – Langkawi (niedaleko Tajlandii) i Labuan (Borneo) – gdzie litrową butlę rumu możemy dostać już od 10 PLN! Pobyt w Cameron Highlands uratowało nam z kolei whisky Tiger po 7,9 PLN za flakonik 350ml, z którego pomocą pokonałem przeciągające się przeziębienie (klimatyzacja w autobusach i samochodach na dłuższą metę daje się ostro we znaki).

Popularne "long house" na Borneo można zwiedzać w dwojaki sposób.

Indonezję zapamiętamy jak kraj wynalazków procentowych. Tutaj też musieliśmy się dłużej nachodzić, popytać, a czasem i prosić o podwiezienie do sklepu, gdzie procenty sprzedaje się pod ladą. W takich okolicznościach poznaliśmy smak jawajskiego Orang Tua w Dżakarcie. Bali kojarzy się nam z arakiem w torebkach foliowych, po które jeździli dla nas kolesie z salonu kosmetycznego. Natomiast Sulawesi to balok znany też jako tuak (w zależności od regionu), czyli po prostu wino palmowe, które towarzyszyło nam w różnych sytuacjach i zawsze przelewane z 20 litrowych baniaków bezpośrednio do torebek foliowych lub do kubeczków.

Arak załatwiony przez chłopaków z salonu kosmetycznego. Przebijamy słomką i można sączyć (ale na ciepło i bez coli to może być traumatyczne przeżycie). Bali. Indonezja

Tuak gotowy do nalewania. Tana Toraja. Sulawesi. Indonezja

I można iść w gości. Rantepao. Tana Toraja. Sulawesi. Indonezja

Jeśli znacie jakieś tańsze alkohole albo testowaliście inne procentowe wynalazki w Azji, piszcie, chętnie poszukamy ich następnym razem! 

Orang tua prosto z mety przy jednym z kanałów w Dżakarcie

Smaczki z Biszkeku