papieros na Wschodzie

Nie chcę namawiać do złego, szczególnie w dobie rozprzestrzenionej w naszej szerokości geograficznej propagandy antynikotynowej, nie mniej jednak, od dnia opuszczenia granic Polski, towarzyszy mi wrażenie, że na Wschodzie, paląc, nie zginę.

Mały papieros zdecydowanie otwiera tutaj wiele drzwi. Jest trochę niczym palenie w szkole średniej które pozwalało na zyskanie statusu członkowskiego w pewnej grupie (tej najlepszej, rzecz jasna!), plus, było wstępem do nowych znajomości.

Począwszy od Rosji, poczucie potrzeby zapalenia staje się coraz silniejsze. Nie dlatego, że mam ochotę na dymka. Chodzi raczej o strategiczne zajaranie. Jak zapalę, to jestem swój chłop. Jeśli tego nie zrobię, nic się, oczywiście, nie stanie, jednakże dalsza rozmowa będzie pozbawiona tej specyficznej męsko-męskiej komitywy.

To trochę takie obwąchiwanie się po tyłkach. A w końcu facetom, w ich zachowaniu, do psa niedaleko, to i zasady współżycia ograniczają się do prostego schematu.

Poczęstowanie papierosem to jak zaproszenie do współpracy. Jeśli grzecznie odmawiasz, odrzucasz tym samym proponowaną ofertę, a zatem nie jesteś partnerem do rozmowy. A nigdy nie wiesz, co kryje się za samym papierosem.

Może jedynie wspólna chwila między wagonami w plackarcie, może dwieście gramów ciepłej wódki, a może poklepanie po plecach i kolejny papieros. Może to być coś więcej, na przykład zaproszenie do wspólnego posiłku z zachowaniem podziału na  role gospodarza i gościa. A nie wykluczone, że są to jedynie podchody do, jeszcze ledwie dostrzegalnej w tym momencie, propozycji podwiezienia gdzieś lub obwiezienia po swojej okolicy. Może padnie zaproszenie do poznania z rodziną naszego współpalacza, a może i więcej, zostaniemy przez niego zaproszeni do spędzenia jednej lub kilku nocy pod jego dachem. Każda z opcji jest tak samo nieprawdopodobna co i kusząca. Jeśli nie „zakurzymy”, nigdy się nie dowiemy o co chodziło, a szkoda podróżować dalej ze świadomością, że coś nas ominęło.

Papieros to równocześnie forma podziękowania. Za byle co. Za podwiezienie na stopa, za wybranie stolika w czyjejś knajpie lub przy czyimś grillu. Za to w końcu, że się stało gdzieś w cieniu, wertując usilnie mapę miasta i niczego od nikogo de facto nie oczekując.

Dobrze jest więc mieć przy sobie awaryjną paczkę. Dobrze też częstować, czasem zaskakując przy tym wielce, drugą stronę. Przyjmować i palić też jest dobrze, mając jednak w pamięci opisy negatywnych skutków palenia tytoniu z etykiet na pudełkach od papierosów.