o wznoszeniu toastów

Toast to przemyślana i płynąca z wnętrza człowieka przemowa. To szczere wyznanie, które nie jest wyrwane z kontekstu, lecz trafnie podkreśla nastrój panujący pomiędzy uczestnikami biesiady. Ten kto go wznosi, musi posiadać wrodzone umiejętności oratorskie, być człowiekiem otwartym, dowcipnym i rozrywkowym. Powinien też mieć zdolności przywódcze, aby zapanować nad resztą siedzących przy stole. Mocna głowa jest w jego przypadku niezbędna. Przy stole ma największy posłuch. Rozwesela i wprawia w zadumę. To od niego zależy jakość i dobra atmosfera towarzysząca biesiadzie. 

po co? jak? dlaczego?

Nie jesteśmy pracownikami korporacji, którzy mając wszystkiego dość, rzucają pracę i ruszają przed siebie. Nasza podróż nie jest ani spontaniczną, „szaloną” ucieczką, ani, tym bardziej, atrakcyjną alternatywą dla „tutaj”. Jest ona naszym świadomym wyborem, dawno zaplanowanym, wpisanym w naturalny bieg naszego wspólnego, radosnego życia. Stanowi ona cel sam w sobie, nie będąc bynajmniej antidotum na tzw. rutynę życia codziennego.

W świecie marszrutki

Kierowca dał sygnał do wyjścia. Chaszuri. Straganiki ze wszystkim co tylko można sprzedać przy centralnym rondzie, taksówki, wylegujące się psy. To wszystko owiane wirującym w powietrzu pyłem i kurzem. Szarość dla oka, ale jednocześnie spory węzeł komunikacyjny. To dobre miejsce na łapanie okazji lub marszrutki do Kutaisi, Gori czy Borjomi. Czas oczekiwania na marszrutkę do Kutaisi zajął nam mniej więcej tyle co dojście przez główne rondo do grupki ludzi tworzącej przystanek autobusowy. Nie zdążyliśmy dojść do przeciwległego krawężnika, a już pojawił się biały bus.

pociąg do lepszego świata

Co to jest – kilkanaście lub więcej wagonów z szeregiem stóp zawieszonych  tuż pod sufitem, a punktualnością dorównuje szwajcarskim rozkładom jazdy? Zapewne pociąg relacji Lwów – Symferopol, ale równie dobrze może to być relacja Kijów – Odessa, Moskwa – Ułan Ude albo właściwie każdy z pociągów stukoczących po tysiącach  kilometrów szyn byłego Związku Radzieckiego. Ciągnący się w nieskończoność kawał żelastwa, dla którego lata siedemdziesiąte są wciąż niedawnym wspomnieniem, choć z zewnątrz przytłacza i odpycha, potrafi przenieść do zupełnie innego wymiaru. 

Zanim pojawią się relacje z podróży, która ma się dopiero rozpocząć, polecamy nasze wcześniejsze próby, m. in z fajnego (moim zdaniem:)) i wartościowego serwisu
www.etnologia.pl

http://www.etnologia.pl/europa/teksty/zapiski-naddniestrzanskie.php

http://www.etnologia.pl/polska/teksty/o-karczebach-adama-panczuka.php

przygotowania: runda 1

Nigdy w życiu nie pomyślałabym, że logistyczna strona przedsięwzięcia, jakim jest podróż dookoła świata, potrafi być tak trudna i męcząca. Na początek już wiemy, że pewnie nici z półrocznej wędrówki po Syberii, bo w Rosji chcą nas (Polaków) na maksymalnie 30 dni, a przy dobrym układzie na 90 dni.
Chcemy pokazać, że jak nie drzwiami, to oknem, ale ja powoli tracę nadzieję..W zanadrzu mamy jedno pisemko, które może sprawę ułatwi, ale na razie nic nie mówię, żeby nie zapeszać.