bagietka po laotańsku

Ponad dwadzieścia centymetrów buły za jedno euro. Tutejsza bagietka może i jest serwowana na zimno, ale smakiem i ostrością bije na głowę najlepsze kieleckie oraz warszawskie kebaby.

A co jest w środku? A same skarby!

Kurczak złocisty, świeżo zaciukany. Sos chili z mieszanką przypraw i kawałkami wieprzowiny, którego stopień ostrości sami ustalamy (a przynajmniej mówimy, że prosimy tylko odrobinkę), a ostatecznie i tak dostaniemy tyle, co się pani przy kramiku maźnie). Do tego łycha majonezu.

Buła już przy tych składnikach zaczyna pękać w szwach, a to dopiero początek.

Na kurczaka w sosie wędrują kolejno grube plastry pomidora i nie mniejszej grubości paski ogórka bez skórki. Wszystko sprawnie upchnięte i uklepane nagą piąstką sprzedawczyni oraz obficie posypane świeżo zmielonym i aromatycznym pieprzem.

Buła od dawna nie daje się już domknąć, a gdzieniegdzie nawet się przerywa. Pani sprzedawczyni nie powiedziała jednak jeszcze ostatniego słowa.

Na sam wierzch opada, złożony w pół, mięsisty liść sałaty oraz garść świeżo zerwanej kolendry. Zestaw składników zamyka warstwa miazgi awokado, wsmarowana sprawnym ruchem nożyka, którym to chwilę później sprzedawczyni wskazuje na kolejnego klienta.

Gotowa buła ostrożnie wędruje w zrolowaną na drugim blacie kartkę formatu A4 po jakichś kserówkach (nadrukiem do zewnątrz, więc nie ma obaw, że nałykamy się dziwnych substancji z tonera).

Na zakończenie jeszcze tylko dwie gumki recepturki, aby nic się nie rozleciało i po chwili całość mega multiskładnikowej buły wędruje do nas w foliowej torebeczce.

jesteśmy już na półmetku