O bankach w podróży raz jeszcze.

Przed wyjazdem pisaliśmy o banku, który wybieramy na czas podróży. Szczęśliwcem roku 2014 okazał się CitiBank.

Z którym bankiem przez świat? Wpis z kwietnia 2014.

Jesteśmy już w dziewiątym miesiącu azjatyckiej przygody. W tym czasie pojawiło się kilka refleksji i wniosków na temat wyboru „tego najlepszego” banku w podróży.

Po pierwsze, wyjazd potwierdził nasze przedwyjazdowe podejrzenia. Nie ma co marnować czasu na spotkania z doradcami czy na spędzanie wielu godzin przed zestawieniami TOP kont osobistych i instytucji finansowych. Niczemu to nie służy, a wprowadza jedynie dodatkowy zamęt w głowie.

Konto, rzecz jasna, dobrze jest mieć, bo to narzędzie do zabezpieczenia naszych środków. Taka przechowalnia. Ale na tym koniec. Nie ma co doszukiwać się w ofertach banków jakichś specjalnych korzyści. To w końcu oni mają zarobić, a nie my.

Po drugie, wybór dużego międzynarodowego molocha finansowego nie był złym pomysłem. Nasz Citi stanął na wysokości zadania. W sytuacjach podbramkowych nie byliśmy pozostawieni sami sobie. Kontakt z BOK, który celowo zminimalizowaliśmy do korespondencji mailowej, okazał się nad wyraz sprawny i efektywny, a reakcja obsługi Klienta zdecydowana. Bank wykazał się również elastycznością, zgadzając się na pewne ustępstwa wobec nas. Mamy poczucie bezpieczeństwa, a o to chodzi każdej stronie.

Kolejna sprawa, do końca 2014 roku opłacało się nam korzystanie z bankomatów w azjatyckich placówkach CitiBank (choć te znajdziemy przeważnie tylko w największych miastach krajów o silniejszej gospodarce). Zgodnie z zapisami umowy, Citi nie pobierał opłat za transakcje w bankomatach „obcych” banków.

Sytuacja jest mniej korzystna od Nowego Roku. Jesteśmy w Tajlandii i obserwujemy spore wzmocnienie bahta w stosunku do złotówki. Do tego euro nie jest najsilniejsze. Gdy wyciągamy gotówkę z bankomatu Citi, jesteśmy kasowani za przewalutowanie z PLN na EURO i jednocześnie z EURO na TBH. Efekt jest taki, że lokalne azjatyckie banki, które oprócz przewalutowania obciążają nas każdorazowo kwotą 5-6 USD za transakcję w bankomatach, często wypadają korzystniej lub porównywalnie w stosunku do Citi.

Bardzo dobrze sprawdza się karta kredytowa, którą przez wzgląd na zawieruchę w kursach walut, zaczęliśmy stosować od Nowego Roku przy każdej możliwej okazji. W Tajlandii pozwala to zaoszczędzić wcale nie taki mały grosz. Jeszcze w październiku 2014, za 1 PLN wypłacano +/- 10 TBH. Od Nowego Roku jest to już jedynie 8,8 TBH. Jak to się przekłada na złotówki? W październiku 2014, pobranie z konta 10.000 BHT = 1.060 PLN, w styczniu 2015 – 10.000 BHT = 1.200 PLN. Na każdym wyciągnięciu gotówki z bankomatu jesteśmy zatem stratni ponad stówkę. Dla porównania, zakupy na kwotę 1.000 BHT, za które zapłaciliśmy kartą kredytową, ściągnęły z niej kwotę niecałych 108 PLN. Matematykę pozostawiam Wam. Najkorzystniej wychodzi zatem płatność kartą kredytową (jeśli jest taka możliwość) i pokrywanie zadłużenia przelewem wewnętrznym z polskiego konta.

Co do subkont dolarowych. No cóż. Doszliśmy do wniosku, że nie będziemy z nich korzystać, bo przed wyjazdem i tak nie mieliśmy grubszych zaskórniaków w postaci USD, a po drodze wymiana kasy na dolary tylko po to, żeby je wpłacić na konto mijała się z celem. Przed wyjazdem nie przewidzieliśmy też, że w ciągu kilku następnych miesięcy dolar podskoczy o 60-70 groszy, więc tym razem nie zarobiliśmy na wahaniach kursów. Teraz jest już po herbacie.

Ostatnia sprawa to posiadanie ze sobą kart VISA i MASTERCARD. Dywersyfikacja przydaje się, bo czasami bankomat może nam spłatać figla i nie zaakceptuje karty. Nie są to częste przypadki - od maja 2014 zdarzyło się to może 3-4 razy – jednak lepiej takich sytuacji po prostu nie mieć. Jeśli w ogóle pojawiał się jakiś problem, to z kartą MASTERCARD.

Tutaj akurat placówka jednego z banków nad Jeziorem Inlay. Birma.