Co jest fajnego w podróżowaniu?

Gdybyśmy zrobili hipotetyczną ankietę, choćby w naszym kraju, pewnie ponad 70% osób stwierdziłoby, że lubi podróżować. Ale co nas tak pociąga w jeżdżeniu po świecie?

Co jest fajnego w podróżowaniu?

Będąc „u siebie”, jesteśmy niejako samowystarczalni. Wszystko wiemy, wszystko znamy. Nikogo nie musimy pytać, prosić o pomoc. Za to, będąc „nie u siebie” nasza sytuacja zmienia się diametralnie, bo jesteśmy zdani trochę na łaskę i niełaskę miejscowych. Ale to wymusza na nas otwartość i śmiałość, co dla wielu na początku jest trudne. Ale nie ma wyjścia. Po zapytaniu setnej osoby, już nigdy nie będziemy mieć z tym problemu. 

Oprócz pracy nad własną otwartością i śmiałością, pracujemy mimowolnie nad naszą kreatywnością: jak tu dojechać do celu, znaleźć nocleg i zjeść kolację i za wszystko zapłacić nie 15$, a 10$ za dwie osoby. To co wydawałoby się niemożliwe, możliwym się staje i, mało tego, jest z każdym dniem coraz łatwiejsze.

W podróży napotkamy miliardy różnych, zaskakujących sytuacji, gdzie będziemy musieli radzić sobie z niemocą, stresem, dziwnymi ludźmi (choć o wiele częściej z miłymi i ciekawymi), gdzie trzeba będzie wykazać się umiejętnością twardych negocjacji, ale z wdziękiem i w dobrym stylu. Będziemy musieli nauczyć się błyskawicznego podejmowania trudnych decyzji. Coś Wam to przypomina? Czyż nie tak właśnie wyglądają ogłoszenia rekrutujące młodych, drapieżnych pracowników korporacji? W podróży mamy szansę rozwinąć te wszystkie cechy i umiejętności, wykorzystując je dla siebie, a nie dla pracodawcy. 

Są też i bardziej prozaiczne dobre strony podróżowania: jemy rzeczy, których na co dzień nigdy byśmy nie spróbowali i nie tylko nie musimy ich gotować, ale, co ważniejsze, zmywać! To samo dotyczy sprzątania, odkurzania, itp. Za to często mamy czysty ręczniczek i pościel, choć to nie my je pierzemy. Jasne, często też przyjdzie nam spać w plenerze, na plaży, w namiocie, w hamaku, w jurcie, w pociągu, ciężarówce i w wielu innych miejscach. Nie oceniając, czy lepszy nocleg w hotelu czy na plaży na karimacie, chodzi o to, że podróż uczy nas niebywałej elastyczności i dostosowywania się do zastanych warunków. Poza tym, tylko poza domem będziemy mieć okazję doświadczyć takiej różnorodności miejsc do spania – od wygodnych hoteli do kępy trawy.

Może to i ogromny banał, ale dzięki podróżom mamy większą szansę spełnić swoje marzenia – małe i duże –  raz doświadczyć, jak ja to nazywam, chwil kontemplacji, gdzie istnieję tylko ja, otaczający mnie ludzie oraz krajobraz i specyficzny kontekst. Jasne, przeżywamy je wszyscy prawie każdego dnia, ale ja mam tu na myśli bardzo silne emocje i wzruszenia, które zapamiętuje się na całe życie. W czasie tej podróży pierwsza z takich chwil była nad Bajkałem, pod koniec maja, kiedy autem mknęliśmy o wschodzie słońca, słuchając rosyjskiego punk rocka i śpiewając na całe gardło. Drugi tak bogaty w emocje moment nastąpił w Laosie na pace ciężarówki. Wtedy mam ochotę tylko powiedzieć: „Trwaj chwilo, jesteś piękna”. Można by wspomnieć jeszcze wiele innych zdarzeń, ludzi i sytuacji, ale akurat te dwie rzeczy najmocniej zapadły mi w pamięć.

Jak widać, do fali emocji i wzruszeń, nie są mi potrzebne spektakularne wydarzenia, tylko pozornie małe, malutkie rzeczy, dokładnie takie, jakie opisał Vincent Delerm w genialnej książeczce „Pierwszy łyk piwa i inne drobne przyjemności”. Bycie w podróży zwiększa ich prawdopodobieństwo o 1000%.

I to jest właśnie fajne w podróżowaniu.