tulou - wioska obronna

Do miasteczka Liulian, znajdującego się w centrum regionu Yongding, przyciągnął nas fenomen tulou, który rozsławił tutejszą okolicę.

Tulou to interesująca i jedyna w swoim rodzaju konstrukcja mieszkalna, która zwraca na siebie uwagę specyficznym kształtem, ale i burzliwym uwarunkowaniem historycznym. A najciekawsze jest to, że często, mimo kilkusetletniej historii, tulou są wciąż zamieszkane, przy czym same warunki mieszkaniowe nie uległy tutaj większej ewolucji (może za wyjątkiem elektryfikacji, chociaż również nie w pełnym zakresie).

Tulou to samowystarczalna wieś-forteca. Przed obcymi chroni ją brama zazwyczaj o znacznych  rozmiarach, a często również bliskość rzeki i usytuowanie w dodatkowo utrudniającym dostęp terenie.

Idea powstania tulou jest dosyć prosta. Mieszkańcy poszczególnych wsi byli często napadani przez najeźdźców z zewnątrz lub musieli zmagać się z dzikimi zwierzętami. Potrzebowali zatem ochrony dla siebie i swoich dóbr materialnych. Stworzyli więc coś na kształt warowni, gdzie kamienne mury obronne stały się jednocześnie przestrzenią mieszkalną. Całą wieś zamknięto zatem w murach jednej konstrukcji, a poszczególne domostwa skumulowano w ścianach jednego budynku. W tulou mieszkało nawet kilkaset osób razem z całą trzodą chlewną. Na wewnętrznym dziedzińcu znajdowało się również ujęcie wody pitnej. Główną bramę otwierano o wschodzie słońca i zamykano zaraz po zmroku (ta zasada obowiązuje również dzisiaj).

Wsie tulou są cały czas zamieszkane przez lokalnych mieszkańców. W niektórych można również wynająć pokój (chociaż lepiej nazwać ten pokój komórką). W izbie nie spodziewajmy się luksusów. Jest tutaj tylko łóżko i żarówka, chociaż u nas akurat ta nie działała. Kwestię toalety itp. należy  dokładnie zaplanować, gdyż wewnątrz tulou nie znajdziemy łazienki. Należy jej szukać poza murami toulu i wrócić przed 20:30, bo inaczej nie zostaniemy wpuszczeni do środka (nie ma odstępstw od tej żelaznej zasady). W celu nagłej potrzeby, a mamy na myśli tylko „jedynkę”, można skorzystać ze stojącej przy każdych drzwiach donicy. Jest to nieźle pomyślane, bo donica ma sporą pojemność, a po wschodzi słońca temperatura momentalnie wysusza nagromadzony w środku mocz.

  

Wygodniejsze warunki  czekają w tulou, które częściowo zaadaptowano w celach turystycznych, czyli przygotowano z myślą o hostelu. Tam jednak charakter dawnego konceptu kończy się w momencie wejścia do zarezerwowanego pokoju, a jeszcze częściej zaraz po przekroczeniu progu bramy głównej.