Mersing i jego murale

Mersing to miasto na południu Malezji i jednocześnie główny port wschodniego wybrzeża w stanie Johor. W bliskiej odległości od miasta znajdują się liczne plaże i wysepki, które stanowią popularny kierunek wakacyjnych wycieczek i są znakomitym miejscem na rodzinny wypoczynek (warto w tym miejscu zaznaczyć, że największych opadów deszczu należy spodziewać się w tej części wybrzeża od grudnia do lutego). Miasto odwiedziłem na fali spotkania z grupą artystów i twórców lokalnych murali z Kluang, którzy wspomnieli, że swoją twórczością okraszają również ulice Mersing. I rzeczywiście jest na co tutaj popatrzeć :)

Kluang i jego murale

Malezję można poznawać i próbować lepiej zrozumieć na wiele sposobów. Jednym z nich są, bez dwóch zdań, murale, które w ostatnim dziesięcioleciu dosłownie zalały malezyjskie miejscowości, aby w formie street artu stać się wizytówką całego kraju.

Murale dodają blasku tutejszym miejscowościom, z jednej strony urozmaicając spacer po zaułkach i miejskich zakamarkach, a z drugiej zachęcając do bliższego spotkania z lokalną kulturą, historią i bogatymi tradycjami. Co prawda, motyw murali jest szczególnie kojarzony z trzema głównymi turystycznymi destynacjami w Malezji – Kuala Lumpur, Penangiem i Melakką, ale lista miast jest zdecydowanie dłuższa, a na interesujące prace lokalnych lub zagranicznych artystów można natknąć się tutaj w najmniej spodziewanym miejscu.

Grab and go

Podróżowanie po Azji Południowo-Wschodniej drogą lądową było czymś banalnie prostym w czasie naszej azjatyckiej przygody w latach 2014-2015, ale okazuje się, że przez ostatnie kilka lat budżetowy backpacking przeniósł się w jeszcze inny wymiar lekkości. A chodzi o prawdziwą zmorę większości podróżników – lokalne taksówki. Spotkanie z nimi na dworcach autobusowych lub kolejowych potrafi nadszarpnąć nerwy i oszczędności nawet najbardziej zaprawionym w bojach podróżnikom. Kto nie miał okazji po kilkunastu godzinach autostopowania lub nużącej jazdy lokalnym transportem bez miejsca na nogi targować się z „przyjemnymi” panami, mając na sobie ciężki plecak i marnując swój czas na męczące negocjacje z pomocą wyliczeń i rysunków na wymiętych kartkach papieru, gestykulacje, nieszczere uśmiechy i niekończące się tłumaczenia, że nie chcemy do hotelu, ten nie ma czego żałować. Taksówkarze w Azji są udręką turystów również i dzisiaj, z tym że w ostatnich latach, w największych miastach i regionach turystycznych z pomocą tym drugim przyszedł Grab.

Pieregońszczyki vol. 3

Po powrocie do Polski zacząłem odrobinę pomagać tadżyckim i kirgiskim znajomym przy zorganizowaniu spotkań kupna-sprzedaży, bo nie zawsze potrafili wszystko samodzielnie ogarnąć bez znajomości języka polskiego. Moment kulminacyjny przypadł na październik, bo była to dosłownie ostatnia chwila na zorganizowanie samochodu i szybki przejazd z powrotem do kraju. Od listopada pogoda jest już kapryśna i przełęcze na drodze Chodżent – Duszanbe czy Biszkek – Osz (nie wspominając już o drodze na trasie Biszkek – Talas, Dżalalabad – Karakol przez Naryń czy Duszanbe – Chorog) naprawdę potrafią być niebezpieczne. Ponowny ruch po samochody z Europy zaczyna się jakoś po Navruzie (Nowym Roku), czyli na przełomie marca i kwietnia, kiedy zmniejsza się zagrożenie zejścia lawiny błotnej lub osunięcia głazów w wyższych partiach gór. Z tego też powodu, po kilkumiesięcznej przerwie, nasi znajomi powrócili do tematów związanych z kupnem samochodów w Polsce właśnie pod koniec marca 2017 roku. 

Pieregońszczyki vol. 2

Azja Centralna. W jakimś sensie zawdzięczamy jej lepsze zdrowie, bo to dzięki niej Europa Zachodnia jest czystsza. Cały szrot szerokim potokiem i wieloma kanałami wyjeżdża właśnie w te zakątki Azji. Japonia też jest czystsza. Bo graty trafiają na mongolski step. Bo dosłownie rozlewają się po bezkresnej Syberii, wypierając nieubłaganie niezawodne w tamtejszych warunkach wołgi i łady. Japuszki zalewają również Kotlinę Fergańską, gdzie cieszą się uznaniem i rosnącym popytem. A później cały ten złom wyjeżdża w kontenerach do Państwa Środka, które już dobrze wie, jak wykorzystać owe surowce wtórne dla dobra własnej gospodarki.