Bez telefonu nie istnieję

Nie wyjeżdżajcie z Polski na dłuższy czas bez polskiego numeru telefonu. Do czego ten numer jest potrzebny? Wydaje się, że do niczego. Bo przecież można kupić sobie kartę SIM w kraju, po którym podróżujemy. Połączenia będą tańsze i ułatwiony kontakt z CS, hostelami i w każdej innej sytuacji, o której jeszcze nie myślimy. To wszystko nieważne. Na długi wyjazd, bez względu na wszystko, polski numer też trzeba ze sobą zabrać. Taki tok myślenia reprezentuje niestety większość polskich i zagranicznych instytucji, z którymi od czasu do czasu trzeba się awaryjnie skontaktować.

Wyjechaliśmy w świat bez rozwiązania umów abonamentowych na telefony komórkowe. Taki był plan i wszystko przekalkulowane. Decyzja była podjęta z premedytacją. Opłata comiesięczna, z założenia niby niewielka, potrafiła jednak otrzeć się o stówkę. A to już dużo. Szczególnie w krajach, gdzie za posiłek wydaje się średnio 3 złote. W takiej sytuacji 100 PLN z faktury to już 30 posiłków, a mówiąc jeszcze inaczej, to 10 dni życia dla jednej osoby z 3 gorącymi posiłkami dziennie. Przy wyjeździe niskobudżetowym to bardzo dużo.

Postanowiliśmy zatem odciąć się od umów abonamentowych, co też niezwłocznie na początku 2015 roku uczyniliśmy. Po długich tłumaczeniach i przekomarzaniach udało się załatwić zerwanie umowy. Choć bez pomocy Rodziców i ich pełnomocnictw poświadczonych notarialnie przed wyjazdem pewnie nie dalibyśmy rady. Wolności upragniona, świecie bez abonamentów, witaj!!!

Tak zaczęły się schody.

Mamy jakieś zaskórniaki w postaci lokat i temu podobnych instrumentów finansowych, ale coś z tą kasą trzeba robić raz na jakiś czas. Chociażby przejeść, zgubić, a czasem też i alokować lub wejść w jakiś zupełnie nowy produkt finansowy od zera.

Rozwiązując umowę abonamentową, czyli pozbawiając się numeru kontaktowego, zupełnie zapomnieliśmy, że dla wielu instytucji jednocześnie pozbawiamy się własnej tożsamości i twarzy. Można pisać do BOK, można pisać do Centrali. Można wysyłać do interesujących nas placówek naszych Rodziców z pełnomocnictwem notarialnym. Wszystko można. Wszystko to jednak nie wystarcza. Bo to cały czas nie my. Różne kwestie przebrnęliśmy już z naszymi bankami w czasie tego wyjazdu, skutecznie osiągając nasze cele. Niejednokrotnie banki szły nam na rękę, rozumiejąc sytuację człowieka w wielomiesięcznej podróży. Brak numeru kontaktowego jest jednak nie do przeskoczenia dla wielu z nich. Mimo konta internetowego, nie mogę go sam wprowadzić, bo każda zmiana na koncie jest potwierdzana specjalnym SMSem, który otrzymuję na mój dotychczasowy numer… koło się zamyka. To samo z przelewami na konta zewnętrzne, które dotychczas nie zostały wprowadzone jako „zaufane”. Potrzebny jest specjalny kod SMS. Jedyne co udało mi się dokonać, to listowne uproszenie o wprowadzenie innego telefonu kontaktowego w bazie banku (podałem telefon do Rodziców). Bank wykazał się jednak sprytem na równie wysokim poziomie co jego Klient. Pod podany numer wkrótce zadzwonił pracownik BOK i poprosił o rozmowę ze mną...

Bez numeru telefonu nie ma nas. Pamiętajcie o tym, planując długi wyjazd. A już szczególnie, jeśli posiadacie jakieś środki w produktach finansowych. Można do nich niechcący stracić dostęp, co też miało miejsce przez długie tygodnie w przypadku naszych lokat. Ostatecznie sprawę jakoś załatwiliśmy. Ale po co w czasie super wyjazdu upuszczać sobie krwi jałowymi dyskusjami mailowymi typu:

– Piszę do Państwa, bo kręcimy się aktualnie po Azji Południowo-Wschodniej i mam taki a taki nieprzewidziany problem z brakiem numeru kontaktowego. Co można z tym zrobić?

– Proszę w tej sprawie skierować się do oddziału.

– Dziękuję za pomoc. W takim razie proszę o podanie lokalizacji oddziałów Banku w Azji Południowo-Wschodniej.

– Nie posiadamy tam oddziałów.

– No co też Pan(i) powie… :) to jak mogę rozwiązać tę kwestię inaczej?

– Proszę zadzwonić na infolinię.

– No, ale tłumaczę, że nie mamy numeru telefonu. Chcielibyśmy ten problem rozwiązać bez dzwonienia, bo to koszmarne koszty. Zresztą informowałem przed wyjazdem i w trakcie wyjazdu, że wyjeżdżamy w dwuletnią podróż.

– W takim razie proszę skierować się do oddziału naszego Banku.

– A może zarejestrowali już Państwo jakąś placówkę w Azji Południowo-Wschodniej?

– Nie. Należy skierować się do oddziału na terenie Polski.

Muszę przyznać, że wyszkolenie zdało egzamin w 100%. Zresztą, to bardzo dobrze. Być może 99 innych osób próbowałoby coś od banku wyłudzić. Ukraść, oszukać znaczy. Narazić na koszty i oblać cieniem dobre imię marki. Dobrze, że chronią. Szkoda tylko, że świetnie działa proceduralny przemiał masy a gorzej z pochyleniem głowy nad indywidualnym przypadkiem. Po co mi to konto internetowe, niby własne, moje, z prawdziwymi danymi, skoro Banki nie dają własnemu systemowi i klientom wiary. Ale głos przez telefon to już co innego.

Dawno temu, na Krakowskim.
fot. Tomasz Baranowski